تعیین تأثیر نوبت کاری بر خلق و میزان بهره وری پرستاران

هدف از این پژوهش تعیین تأثیر نوبتکاری بر خلق و میزان دقت پرستاران شاغل نوبتکار بود. جامعه مورد پژوهش پرستاران شاغل نوبت کار که از بین آنها تعداد 145 پرستار در سه نوبت کاری (صبح، عصر، شب) مورد مطالعه قرار گرفتند. روش پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی است، ابزار گردآوری داده ها شامل: پرسشنامه مدیریت زمان، آزمون عاطفه مثبت و منفی(پاناس) و آزمون دقت(تولوز پیرون) بوده است. داده های جمع آوری شده و با روش تحلیل واریانس، مجذورخی وآزمون شفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین نوبت کاری و مدیریت زمان با عواملی مانند: تغییر در خواب، تغییر در ساعت و سن رابطه وجود دارد. بین خلق مثبت و خلق منفی در بین پرستاران صبح و شب تفاوت معنادار وجود دارد و در میزان دقت پرستاران نوبتهای صبح و شب نیز تفاوت معنادار وجود داشت.